Dit is de majestueuze Andescondor, de grootste gier ter wereld.
De Andescondor kan in de gehele Andes gezien worden: van Venezuela, via Colombia, Ecuador, Peru en Bolivia naar Argentinië en Chili. Hij leeft op een hoogte van 3000 tot 5000 meter boven de zeespiegel.
Zijn spanwijdte kan tot 3m20 bedragen! Daarmee heeft hij niet de grootste spanwijdte, maar zijn vleugeloppervlakte is wel het grootste van alle vliegende vogels. Een mannetje weegt 15 kilogram en een vrouwtje ongeveer 11.
Hij kan maar liefst 50 jaar worden! Dat is écht wel uitzonderlijk.
De Andescondor heeft een zwart verenkleed met witte vlekken of strepen (die je pas ziet als hij vliegt) en een witte kraag aan het begin van zijn nek. Zijn nek en kop zijn kaal. Hij kan daardoor zijn kop makkelijk schoonhouden nadat hij diep in een karkas is gedoken om te eten. Een Andescondor vliegt soms 200 kilometer om een maaltje te zoeken.
Mannetjes hebben een soort kuif op hun kop, vrouwtjes hebben die niet.
De Andescondor plant zich moeizaam voort. Eenmaal in de twee jaar kan een vrouwtje eieren leggen. Het duurt twee maanden voor ze uitkomen en daarna leven de jongen nog 6 maanden in het nest. Als ze uiteindelijk het nest verlaten zorgen hun ouders nog eens 6 maanden voor hen.
Mannetje zijn pas geslachtsrijp als ze 6 jaar zijn. Andescondors vormen een paartje voor het leven.
Wat een magnifiek dier is de Andescondor, de grootste gier van de wereld!
Een bijzondere persoonlijke ervaring met de Andescondor in het wild, van een lezeres:
~ Conny ~
Als voorbereiding op het 4- daagse Inca trail naar Machu Picchu en om vast te wennen aan het lopen op grote hoogtes, hebben mijn vriendin en ik het Colca Canyon trail gelopen. Een prachtige tocht met, als extra toegift, het zien van de majestueuze Andescondors.
In de vroege ochtend zochten we een plaatsje aan de rand van de Colca Canyon op 3600 m hoogte. De condors overnachten in de rotswanden van de canyon en bij zonsopkomst maken zij gebruik van de thermiek om koninklijk op te stijgen, tot wel 7 km hoogte. Langzaam dalen ze dan weer naar beneden.
Ik stond, gewapend met mijn fotocamera én videocamera, klaar om ze te fotograferen en filmen. Maar op het moment dat ze op zo’n tien meter afstand aan mij voorbijvlogen (ik zou eerder zeggen: voorbij ‘zeilden’) vergat ik alles. Ik was zó onder de indruk dat ik dat ik niets anders deed dan die enorme prachtvogels nastaren (met open mond zei mijn vriendin later).
Aangezien er veel Andescondors waren, heb ik toch foto’s en een filmpje gemaakt, maar dat stelt niets voor als je ze eenmaal zelf van dichtbij hebt gezien.
Iets wat je nooit meer vergeet.
