Sofie met haar maatje Senna


In 2005 leerde ik Senna kennen. We hadden haar gezien op Marktplaats.
Bart, mijn man, en ik vonden haar prachtig en wilde haar zo snel mogelijk ontmoeten om te zien of het klikte. Bij aankomst bij die mensen bleek dat ze één van de elf honden was die daar, in een kleine verharde tuin, leefde. Ik schrok van de omstandigheden. Toen ik haar eenmaal zag zitten, leunend tegen een muur, liep ik op haar af, knielde naast haar en liet haar aan mijn hand ruiken. Ze snuffelde even en gooide zich meteen op de grond en ik mocht haar buikje aaien. Ze was ongeveer een jaar oud. Ze keek me aan met prachtige hazelnoot ogen en ik voelde het vanbinnen: ‘jij bent het, mijn ziel heeft jouw ziel gevonden’. Ik was stapelverliefd op mijn eerste Duitse Herder.

Onze labrador, die zéér ongeduldig in de auto op ons wachtte, bleek op slag verliefd op haar. Jessie en Senna waren twee handen op één buik. Jessie heeft haar geleerd dat ze bij ons wél binnen mocht, dat ze een eigen slaapplaats had en dat ze mijn aandacht alleen hoefde te delen met Bart en hem. We waren allemaal verliefd. We waren een écht gezin.

Als Bart weg moest op zakenreis of gewoon voor boodschappen zei hij áltijd tegen haar: “Goed op het vrouwtje passen hè meid!” En gaf haar een aai over haar bol. Ze begreep hem.

En dat heeft ze járen en járen gedaan. Ze heeft haar werk bloedserieus genomen en is nooit verder dan drie meter van mijn zijde geweken. Senna was niet van het uitgebreid knuffelen want dat was haar taak niet. Zij moest op het vrouwtje passen en dat deed ze met hart en ziel. Ze lag met haar koppie naar mij gericht, 3 meter van me af, waar ik ook was. Ze observeerde me en begreep me zonder woorden. En ik haar. We waren immers 24 uur per dag samen.

We speelden met de bal, sprongen samen in mijn zelfgemaakte zwembad, we zochten samen in de grote houtstapel naar muisjes, ze vond ‘zoek het vrouwtje’ een superleuk spelletje en ze waakte als een moederkloek over de kleine kinderen van mijn vriendin, mijn neefje en nichtje en onze buurmeisjes. Ze was dol op kinderen.

Senna was de makkelijkste hond in de héle wereld om van te houden. We hadden een fantastisch leven met haar. Ze heeft me zoveel geleerd. Ik ben een beter mens door haar. Ze heette Senna, maar ze was, liefkozend, ‘mijn moppie’, en ze luisterde feilloos naar beide namen.

Ze werd een dametje op leeftijd met haar langzaam aftakelend lichaam, en ik koesterde haar. Haar koppie werd wat grijzer en ik ging nóg meer van haar houden, van elk afgestompt tandje, van elke afgebroken snorhaar, van haar bijzondere manier van lopen omdat niet alles meer meewerkte. Ik riep wat harder zodat ze me ook hoorde en ik snoof elke dag diep in haar pels omdat haar geur me rust gaf. Het leven was heerlijk met Senna!

En toen kreeg ik borstkanker. Na de dag van de diagnose veranderde alles. Ik veranderde van een vrolijk vrouwtje in iemand die verdrietig, angstig en ziek was. Ik pakte met twee handen Senna’s dikke kraag vast en verborg mijn gezicht in haar vacht. Ik huilde en huilde en zei tegen haar: “Laat me niet alleen, hou alsjeblieft vol, ik kan dit niet zonder jou, moppie”.

En zij, trouw als ze was, deed dat. “Goed op het vrouwtje passen, hè meid”, gonsde het ongetwijfeld door haar hoofd. “Laat me niet alleen moppie, ik kan het niet zonder jou”.

Ze heeft volgehouden. Tijdens de operatie, de chemo, de bestralingen en tenslotte de hormoontherapie. Ik kon bijna niets en moest veel rusten. En niet alleen ik moest rusten maar Senna ook. Haar lijfje zag af, ze was immers dik 14. Senna had haar hele leven voor mij gezorgd, ze was er niet goed aan toe. En hoe hard ze haar best deed, ik zag het aan alles.

In 2019 hebben we afscheid van Senna genomen.

Een hond, zó trouw, zó lief en zó diep verankerd in mijn ziel, die ontmoet je maar één keer in je leven. Zij geeft me kracht, ze is er voor mij, ik voel haar nog steeds om me heen.

“Dank je lieve Senna, dat je mij uitgekozen hebt. Ik ben heel trots dat ik jouw vrouwtje mocht zijn. Ik had je nodig, en jij mij. Bedankt dat je naar het baasje hebt geluisterd en zo goed voor me hebt gezorgd.”

Senna, mijn moppie, met haar favoriete bal
Senna, mijn moppie, met haar favoriete bal

Meest recente posts

Inschrijven Nieuwsbrief

Zo word je altijd als eerste op de hoogte gebracht van ons laatste nieuws, updates, jobs, tips & promoties. Stay UP-TO-DATE!

In de kijker

Wil jij met je maatje ook een keer in ons magazine?

Meld je dan hier aan om in Maatje van de Maand te komen.

Meld je aan