Is dit nu niet een heel grappig kevertje? Het is de girafkever, een mannetje in dit geval en hij woont in Madagaskar.
De nek van het mannetje is 2 tot 3 keer zo lang als die van het vrouwtje. Het rode dekschild is opvallend en lijkt misschien giftig, maar dat is niet het geval. De girafkever is pas in 2008 ontdekt en wordt niet groter dan 2,5 centimeter.
Net al bij de grote giraffen gebruikt de girafkever zijn lange nek om tijdens de paartijd zijn rivaal mee te slaan. Degene die de ander van het blad af kan slaan is dus het sterkste en heeft het recht om met het vrouwtje te paren.
Terwijl het gevecht vaak nog aan de gang is gaat het vrouwtje al aan het werk om een zeer bijzondere constructie te maken om haar eitje in te leggen. Ze zoekt bladeren om een soort kokertje van te maken. En ze is heel kieskeurig; er zijn maar twee bomen in heel Madagaskar waar de juiste blaadjes aan hangen.
Het girafkever-vrouwtje gaat vol overgave aan het werk. Ze bijt kreukjes langs de hele hoofdnerf van een blad, gaat er in de lengte op staan en krult beide bladhelften met haar gewicht om. Ze legt een eitje in de ontstane vouw. En dan begint het echte oprollen met haar sterke poten. Ze bijt op strategische plekken in de bladnerven zodat de twee zijdes bij het omvouwen precies in elkaar vallen.
Als ze klaar is bijt ze het steeltje door en valt het kokertje op de grond tussen alle andere blaadjes. Perfect gecamoufleerd. Als het eitje zich ontwikkelt tot larve kan het zich meteen voeden met het kokertje dat zijn moeder voor hem gemaakt heeft.
